OS BIOSBARDOS


Os biosbardos é un conxunto de "contos para a xente" nos que Eduardo Blanco Amor presenta a sete rapaces ourensáns de diferentes idades que van contando diversas experiencias persoais. Todos os relatos se sitúan no espazo físico de Auria (trasunto literario da cidade de Ourense) e nos seus arredores. Coñecemos os modos de vida, os costumes, os problemas do Ourense de comezos do século XX.

Comentarios

  1. Sergio Rodríguez Castro.15 de diciembre de 2009, 8:56

    O libro dos biosbardos foi un libro que recomendo a calquera, porque trata sobre unha historia moi conmovedora cun final moi bo.
    Relata unha historia que viviron moitos nenos nesa época, e que o pasaron moi mal.Por iso me gustou.

    ResponderEliminar
  2. olalla rodríguez vilas15 de diciembre de 2009, 9:04

    Este libro gustoume pero a súa comprensión foi complicada .
    Gustoume por unha parte que estivera escrito no que era o galego antigo , xa que apresdes a lingua que antes se falaba no pobo galego , máis a escrita .
    Algúns que outros parecéronme entretidos e fáciles .

    ResponderEliminar
  3. Este libro gustoume moito, xa que,a maioría dos relatos se relacionaban coa miña propia vida e, ademais, ambientáme na miña cidade,
    Ourense. O relato que máis me gustou foi "A primeira comuñón",xa que coincide coa miña propia que fixen fai uns anos.

    ResponderEliminar
  4. Sergio Rodríguez Castro.15 de diciembre de 2009, 9:07

    Gustáronme moito os relatos porque recórdame a infancia dos meus avós.Por iso e porque fixéronme rir bbastantes relatos, en definitiva gustoume bastante, e por iso recoméndo este libro.

    ResponderEliminar
  5. Este libro pareceume moi bo.Ao principio custoume un pouco lelo porque está escrito no galego falado no século xx, na provincia de Ourense.Eu recoméndollo a todo o mundo,xa que é moi entretido e nalgúns relatos,moi divetido.

    ResponderEliminar
  6. A min este libro pareceume complicado de comprender para a nosa idade,e tampoco me gustou moito

    ResponderEliminar
  7. Marcos Salgado diéguez10 de febrero de 2010, 12:14

    a min tamen me gutou moito.Ao principio non me gustaba moito pero ao final engauchoume xa que os relatos que conta son moi entretidos

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares